رازک Humulus lupulus

گیاه دارویی رازک Humulus lupulus 

رازک

Humulus lupulus

Hops

Cannabinaceae

مقدمه و گیاهشناسی
رازک گیاهی است با قدمت بیش از هزار سال که از گذشته دارای کاربرد های دارویی و نوشابه ای بوده است و از قدیم الایام در اروپا در باغچه های منازل کشت می شده است. رازک گیاهی است دوپایه، علفی، چندساله (بجز گونه ی H. japonicus که یکساله می باشد)، بالا رونده (ساقه ی این گیاه در جهت عقربه های ساعت به دور قیم می پیچد)، دارای رشدی بسیار سریع (20 تا 50 سانتی متر رشد در هر هفته) که تا 10 متر می تواند ارتفاع داشته باشد.برگ های این گیاه سه تا پنج لوبه می باشند که بصورت متقابل بر روی ساقه قرار می گیرند. گل های ماده بصورت مخروطی شکل و گل های نر بصورت خوشه در کنار برگ ها آویزان می باشند. مخروط های ماده که اصطلاحا به میوه ی رازک مشهور می باشند. رازک دارای ارقام مختلف و فراوانی است که هر یک از این ارقام دارای کاربرد متفاوتی می باشند.

نیازهای اکولوژیکی و پراكنش

از لحاظ نیاز های اکولوژیکی به آب و هوایی نسبتا خنک و متوسط دمای 15 تا 18 درجه سانتی گراد نیاز دارد. رازک در مناطقی می روید که دارای حداقل 550 تا 600 میلیمتر بارندگی می باشند و توصیه می شود که در مناطق بادخیز و همچنین دارای سطح آب زیرزمینی بالا از کشت این گیاه خودداری شود. رازک به خاک های دارای بافت لومی و غنی از ترکیبات کلسیمی و دارای pH تقریبا خنثی احتیاج دارد. اين گياه در مناطق شمالي كشورمان بصورت خودرو يافت مي شود.

  

كاشت، داشت و برداشت

رازک از نظر بیولوژیکی گیاهی بالارونده است و در صورت عدم استفاده از داربست، کاهش چشمگیر محصول مشاهده خواهد شد. در تهیه داربست، تیرک های اصلی را از جنس چوب یا سیمان با فاصله 12 متر نصب می نمایند. در فواصل 3 متری دو ردیف سیم فولادی با ضخامت شش میلیمتر جهت کشت گیاهان قرار میگیرد.

اكنون به روش های تکثیر رازک اشاره می کنیم: 1- بذر 2- قلمه ساقه 3- قلمه ریشه (در مقیاس وسیع و تجاری)

کشت قلمه ها در فصل پائیز یا بهار صورت می گیرد. در گودال هایی به عمق 30 تا 40 سانتی متر، قلمه ها طوری در گودال قرار می گیرند که ریشه ی آنها در عمق 15 سانتی متری عمق زمین قرار بگیرد.

 

رازک در آغاز رویش نیاز به ازت و پتاس فراوانی دارد ولی در مرحله گلدهی به فسفر زیادی نیاز دارد. وجین علف های هرز، حذف گیاهان بیمار، حذف شاخه های عقیم، مبارزه با آفات و بیماری ها از دیگر اعمال مهم در مرحله ی داشت می باشند.

گیاه دارویی رازک Humulus lupulus 

برداشت گل های ماده رسیده که به رنگ زرد مایل به سبز می باشند. رنگ زرد ناشی از حضور لوپولون در مجاری ترشحی است. این رنگ 5 تا 8 روز مشاهده می گردد و بایستی به سرعت گلها برداشت گردند. زمان برداشت معمولا در اواسط مرداد یا اواخر شهریور است و برداشت این گیاه همواره با دستگاه های مخصوص صورت می پذیرد.

گیاه دارویی رازک Humulus lupulus

تركيبات شيميايي و فرآوری

در ناحیه ی تحتانی فلس های گل های ماده حفرات حاوی مواد موثره وجود دارند. مواد موثره ی موجود در گل های ماده ترکیبات رزینی و اسانس می باشند که در این میان ترکیبات رزینی دارای اهمیت فوق العاده ای هستند. ترکیبات رزینی موجود در گلهای ماده ی رازک به دو دسته ی آلفا اسید های تلخ و بتا اسید های تلخ تقسیم بندی می شوند.

 

 

خواص درمانی و کاربردها

عمده ترین خواص درمانی این گیاه عبارتند از: آرام بخش و خواب آور، آنتی بیوتیک ملایم (بر علیه باکتریهای گرم مثبت) و ... . از عصاره ی حاصل از گل های ماده ی رازک در صنایع نوشابه سازی بصورت بسیار گسترده استفاده می گردد. رازک ویژگی‌های خاصی به ماء الشعیر می‌دهد. با رسوب پروتئین ها باعث شفافیت آن می‌شود. عطر خاصی به آن می‌بخشد.

 

 و ادامه دارد ...

بیوتکنولوژی گیاهان دارویی گیاه دارویی رازک Humulus lupulus

تصاویر این گیاه

مقالات علمی انگلیسی در مورد این گیاه

اوکالیپتوس (Eucalyptus globulus)

اوكاليپتوس

Eucalyptus globulus

Blue gum tree - Eucalyptus

Myrtaceae

معرفی و گیاهشناسیاوكاليپتوس درختی است با ارتفاع 5 تا 35 متر (و گاها به ارتفاع بیشتر) که دارای برگ هایی کشیده با طول 15-10 سانتی متر و عرض 8-4 سانتی متر می باشد. رنگ برگ ها در ابتدا سبز مايل به آبي است ولي تدريجا به رنگ سبز مايل به سفيد در مي آيد. در بافت هاي پارانشيمي برگ، کیسه های ترشحی حاوی اسانس وجود دارد. میوه های این گیاه از نوع کپسول می باشد.

اوكاليپتوس سنبل استراليا است و در کشورهای اسپانیا و پرتقال و ... نیز در سطوح وسیع پرورش داده می شود.

نیازهای اکولوژیکی و پراکنشگونه هاي اوكاليپتوس بيشتر در زمين هاي باتلاقي و مرداب ها و بر حسب نوع گونه، در آب وهواي نيمه خشك و نيمه مرطوب و خاك نسبتا آهكي و ماسه اي بهتر رشد مي كنند. در مقابل سرما مقاومت چنداني ندارد وخشك مي شود ولي با شروع فصل گرما ريشه جوش مي دهد و سريعا رشد می نماید.
اوکالیپتوس بومی استرالیا است ولی امروزه در اکثر نقاط جهان پرورش داده می شود.

کاشت، داشت و برداشتتكثير اوکالیپتوس از طريق دانه و قلمه صورت می گیرد. نحوه ی متداول تکثیر این گیاه از طریق دانه می باشد که جهت تولید نهال در نهالستان ها استفاده می گردد. قلمه های این گیاه بخوبی ریشه دار نمی شوند.



برگ های این گیاه مورد برداشت قرار می گیرند که بهترين فصل محصول برداري برگ ها از مرداد تا مهرماه مي باشد.

تركيبات شيميايي و فرآوری
برگ تازه اوكاليپتوس داراي 3 تا 5 درصد اسانس، يك ماده تلخ به نام روتين، مواد رزيني مختلف،  اسيد اكاليپتيك و ... است. اسانس آن از برگ هاي تازه و غنچه هاي گل به وسيله تقطير با بخار آب در مقیاس صنعتی استخراج می گردد. سينئول (اکالیپتول) مهم ترين و اصلي ترين ماده تشكيل دهنده اسانس اوكاليپتوس می باشد.


از برخی ارقام اوکالیپتوس صمغي قرمز رنگ به نام كينو Kino گرفته مي شود که حاوی تانن فراوانی است.

صمغ کینو گیاه دارویی اوکالیپتوس Eucalyptus globulus

خواص درمانی و کاربردها
اوکالیپتوس دارای کاربردهای وسیع در مصارف دارویی، صنعتی و فضای سبز است. برگ های این گیاه برای درمان سرماخوردگي، آنفلوانزا و ضدعفونی مجاری تنفسی کاربرد دارند.

چوب این درخت در صنعت کاغذسازی استفاده فراوانی دارد و بعلت زیبایی این گیاه و مقاومت خوب اش به شرایط محیطی، در فضای سبز نیز استفاده می گردد.

و ادامه دارد ...

تصاویر این گیاه

مقالات علمی انگلیسی در مورد این گیاه

مقالات علمی فارسی در مورد این گیاه

گل حشره کش (پیرتروم) Chrysanthemum cinerariaefolium

گل حشره کش (پیرتروم)

Chrysanthemum cinerariaefolium

Syn: Tanacetum cinerariaefolium

Pyrethrum

Asteraceae

معرفی و گیاهشناسی
گل حشره کش یا پیرتروم گیاهی است علفی و چندساله از خانواده ی کاسنی که گلهای آن به فرم گل آذین کاپیتول می باشند. گل ها شبیه به گل های بابونه دارای گلچه های زبانه ای سفید رنگ و گلچه های لوله ای زرد رنگ هستند. این گیاه دارای ریزوم های کوتاهی است که به رنگ قهوه ای دیده می شوند.

نیازهای اکولوژیکی و پراکنش

پیرتروم گیاهی است خشکی دوست و نیازمند نور فراوان که در اکثر خاک ها قابلیت رویش دارد ولی خاک هایی با pH کمی اسیدی و دارای بافت سبک برای رشد و نمو آن مناسب تر می باشد.

کاشت، داشت و برداشت

تکثیر این گیاه بوسیله ی بذر و تقسیم بوته امکان پذیر است. به دلیل رشد بسیار کم گیاهچه ها در اوایل رشد، کشت غیرمستقیم بذر توصیه می گردد. در تکثیر این گیاه بوسیله ی تقسیم بوته، معمولا از گیاهان سه تا چهار ساله استفاده می شود. برداشت شامل قطع گل ها به همراه دو تا سه سانتی متر دمگل است که در زمان بازشدن گلچه های زبانه ای زردرنگ صورت می گیرد. امروزه دستگاه های برداشت گل های این گیاه طراحی و ساخته شده است که تصاویر آن را ملاحظه می فرمائید.

ترکیبات شیمیایی و فرآوری

تمام اندام های هوایی گیاه دارای ترکیب پیرترین هستند که میزان این ترکیب در بذور و گل ها بمراتب بیشتر از سایر اندام های گیاه است. گل های خشک شده بصورت پودر، مایع و اسپری استفاده می شوند.

کاربردها

همانطور که در ابتدا اشاره شد، گل حشره کش به عنوان یک گیاه دارویی جهت ارتقای رفاه و سلامتی بشر دارای اهمیت فراوانی است. حشره کش های ساخته شده از این گیاه بر روی انسان و حیوانات تاثیر بسیار کمی دارند و در بدن انسان تجمع نمی یابند. یعنی با اینکه اثر بسیار قویی در کنترل حشرات موذی دارد، ولی برای سلامتی انسان تقریبا بی خطر می باشد.

 

و ادامه دارد ...

تصاویر این گیاه

مقالات علمی انگلیسی در مورد این گیاه

ریواس (Rheum ribes)

ریواس (ریباس)

Rheum ribes

Rhubarb

Polygonaceae

(توجه: تمام تصاویر این مطلب مربوط به گونه ی Rheum ribes نمی باشد.)

معرفی و گیاهشناسی
در ابتدا بایستی به این نکته اشاره کنم که فقط گونه ی R.ribes بومی ایران است و سایر گونه ها که در کشورهای اروپایی به میزان زیاد کشت می شوند، بومی ایران نیستند. این مطلب (بخصوص قسمت کاشت، داشت و برداشت) منحصرا در مورد گونه ی R.ribes نیست و بطور کلی در مورد گیاهان جنس Rheum است که دارای شباهت های زیادی در موارد مختلف هستند. ریواس یکی از گیاهان خانواده ی علف هفت بند است که کمتر مورد توجه قرار گرفته و اطلاعات بسیار محدودی در مورد این گیاه موجود می باشد. گیاهی است چندساله و ریزوم دار که ارتفاع آن گاها تا یک متر نیز می رسد. برگ های آن پهن و به حالت رزت می باشد که دارای دمبرگ های نسبتا طویلی هستند. گل های این گیاه بصورت گل آذین خوشه ی مرکب در بالای ساقه ی گل دهنده اش دیده می شوند. میوه ی این گیاه از نوع فندقه می باشد.


نیازهای اکولوژیکی و پراکنش

بطور کلی جنس Rheum بومی مناطق کوهستانی آسیای مرکزی هستند و گیاهانی مقاوم به سرما می باشند.
ریواس در نواحی کوهستانی شمال استان خراسان رضوی (نیشابور)، اطراف کرمان، شرق بلوچستان، مناطق غربی و شمال غربی کشورمان رویش دارد. ریواس در منطقه ی نیشابور بصورت گسترده مورد بهره برداری قرار می گیرد بطوریکه ریواس نیشابور بسیار معروف است.

کاشت، داشت و برداشت

ریواس در کشورمان کشت و کار نمی شود و هنوز مانند سایر کشورها به عنوان یک سبزی دارویی مطرح نیست. گونه های دیگر مانند Rheum palmatum و Rheum rhabarbarum  در سایر کشورها مورد کشت قرار می گیرند. تکثیر این گیاه معمولا توسط ریزوم صورت می گیرد. ریواس ها گیاهانی هستند که نیاز زیادی به عنصر پتاسیم دارند و این استفاده از کودهای پتاسه در کشت این گیاهان دارای اهمیت ویژه ای است.

دمبرگ های این گیاه مورد برداشت قرار می گیرند.


مواد موثره و فرآوری

دمبرگ های ریواس دارای ترکیباتی چون تانن، آنتراکینون، اسید های آلی ، عناصر معدنی (بخصوص آهن و پتاسیم) و ویتامین های C و B می باشد.


خواص درمانی و کاربردها

عموما این گیاه دارای خاصیت مسهل و اشتها آور است. از این گیاه در صنایع مرباسازی، شیرینی پزی و شکلات سازی بصورت گسترده استفاده می گردد.
احتیاطات: مصرف بیش از حد ریواس سبب کمبود کلسیم در بدن می گردد که این موضوع به دلیل تشکیل اکسالات کلسیم می باشد. همچنین در اثر مصرف بیش از حد این گیاه مسمومیت هایی نیز مشاهده شده است که به دلیل میزان بالای اسید اگزالیک و آنتراکینون آن است.


 و ادامه دارد ...

تصاویر این گیاه

مقالات علمی انگلیسی در مورد این گیاه

برای دانلود یک فیلم کوتاه در مورد این گیاه اینجا کلیک کنید.

 

محمدتقی عبادی


رزماری (اکلیل کوهی) Rosmarinus officinalis


رزماری (رومارن - اکلیل کوهی)

Rosmarinus officinalis

Rosemary

Lamiaceae



معرفی و گیاهشناسی

رزماری گیاهی است چندساله و به فرم بوته ای که در تمامی فصل های سال سرسبز می باشد. برگهای باریک آن به صورت متقابل بر روی ساقه قرار می گیرند و گل های این گیاه به رنگ آبی مایل به بنفش می باشند. از خصوصیات این گیاه بوی فراوان برگ ها می باشد که آن را به عنوان یک گیاه معطر مشهور نموده است.





نیازهای اکولوژیکی و پراکنش
رزماری گیاهی است مقاوم به سرما و شرایط خشکی و این خصوصیت ها سبب شده است که در اکثر مناطق قابل کشت باشد. رزماری بومی مناطق مدیترانه است و در اکثر مناطق کشورمان به صورت محدود یا وسیع کشت می گردد. رزماری در بسیاری از کشورهای اروپایی به صورت وسیع کشت می شود.


.

کاشت، داشت و برداشت

رزماری بندرت و در شرایط خاصی تولید بذر می نماید و روش مرسوم تکثیر این گیاه قلمه می باشد. سرشاخه ها و برگ های این گیاه در اوایل دوره گلدهی برداشت می شوند که این عمل در سطوح کوچک به کمک داس و در سطوح وسیع بوسیله ی ماشین های برداشت مخصوص صورت می گیرد.

نشا رزماری اکلیل کوهی











فرآوری

برگ های این گیاه دارای اسانس، تانن، فلاونوئیدها، ساپونین و آلکالوئید (رزماریسین) می باشند. اسانس این گیاه دارای اهمیت فراوانی است و کاربردهای فراوانی نیز دارد.



خواص درمانی و کاربردها
دمکرده ی برگ های این گیاه به عنوان ضد نفخ، ضد اسپاسم دستگاه گوارش و ... کاربرد دارند و این دمکرده در مصرف خارجی برای تقویت موی سر کاربرد دارد. اسانس گیاه بطور گسترده در صنایع آرایشی و بهداشتی استفاده می گردد و داروهایی از این گیاه در کشورمان تولید می گردد (مانند قطره رزمارینوس) که اکثرا برای تقویت موی سر و جلوگیری از ریزش مو می باشد.







احتیاطات مصرف: مصرف این گیاه بصورت خوراکی در زمان بارداری ممنوع اعلام شده است و همچنین مصرف زیاد آن سبب مسمومیت می گردد.


و ادامه دارد ...



تصاویر این گیاه

مقالات علمی انگلیسی در مورد این گیاه