زعفران  Crocus sativus

 

گیاه دارویی زعفران (طلای سرخ، طلای کویر)

Crocus sativus L

Saffron

Iridaceae


معرفی و گیاهشناسی
زعفران با نام علمی Crocus sativus به دلیل ترکیبات فعال موجود در کلاله اش از زمان های باستان به عنوان یکی از گونه های گیاهی معروف و گران قیمت دارویی و ادویه ای مطرح بوده و علاوه بر این دارای کاربردهای دیگری در صنایع آرایشی و غذایی نیز می باشد (Rezvani-Moghaddam et al., 2006 and 2007; Gresta et al., 2008a; Gresta et al., 2008b; Juana et al., 2009). علاوه بر کاربردهای معمول کلاله زعفران، برگ های آن نیز به عنوان علوفه برای دام قابل استفاده بوده و دارای ارزش غذایی متوسطی می باشد (Rezvani-Moghaddam et al., 2006; Mohamad-Abadi et al., 2006). بر طبق گزارشات موجود، تولید جهانی زعفران بیش از 200 تن در سال می باشد که بیش از 89 درصد این مقدار در کشور ایران تولید می گردد (Ehsanzadoh et al., 2004; Rezvani-Moghaddam et al., 2007) و در این بین استان خراسان رضوی با سطح زیر کشت بیش از 49 هزار هکتار و میزان تولید سالیانه 148 تن (SYAKRP, 2010) و استان خراسان جنوبی با سطح زیر کشت بیش از 11 هزار هکتار و میزان تولید 41 تن در سال (SRASKP, 2010) سهم قابل توجهی از کل مقدار ذکر شده را تولید می کند. با این وجود بیشترین سهم از تجارت جهانی این محصول به کشور اسپانیا، آن هم از طریق واردات این محصول – عمدتا از ایران- و صادرات مجدد آن تعلق دارد (Juana et al., 2009).

نیازهای اکولوژیکی و پراکنش جغرافیایی

 

کاشت، داشت و برداشت
عوامل مختلفی مانند درجه حرارت (Molina et al., 2004; Molina et al., 2005)، تراکم و روش کاشت (Koocheki et al; 2006)، فراهمی آب و عناصر غذایی (Behdani et al., 2004)، رطوبت خاک (Gresta et al., 2009) و مدیریت آبیاری (Sadeghi, 2003) بر عملکرد زعفران موثر هستند. گزارش شده است، در تراکم کاشت بالاتر در مقایسه با  تراکم کاشت کمتر، تعداد گل و عملکرد کلاله در واحد سطح نسبتا بیشتر و متوسط وزن هر کلاله کمتر است (Gresta et al., 2009). گزارش دیگری نیز نشان می دهد که اگر چه در تراکم کاشت بالاتر، عملکرد زعفران در واحد سطح افزایش می یابد، ولی با در نظر گرفتن تعداد ابتدایی بنه های کشت شده، تعداد گل در هر بنه در تراکم کاشت کمتر، بیشتر می باشد (Juana et al., 2009). زمان آبیاری نیز  فاکتور مهمی در گل آوری زعفران می باشد، به طوری که بنا بر مطالعات انجام شده، بیشترین و کمترین تعداد گل و عملکرد گل در هکتار به ترتیب در تیمارهای آبیاری مرداد ماه و تیر ماه به دست می آید (Sadeghi et al, 2003). نتایج نشان می دهد از نیمه تیر ماه تا نیمه مرداد ماه که  برگ های اولیه در جوانه پیاز بوجود می آید، بهتر است هیچ گونه آبیاری صورت نگیرد، چرا که بر عملکرد  زعفران اثر منفی دارد (Ghasemi Rooshnavand et al., 2009). نتایج گزارش دیگری نیز حاکی است که انجام آبیاری در ماه های شهریور و مهر و نیز در ماه های فروردین و اردیبهشت باعث افزایش شاخص های کمی زعفران می گردد (Juan et al, 2009).
گزارش شده است، که کاشت زعفران با تراکم بیشتر (75 بوته در متر مربع) در مقایسه با تراکم کم (55 بوته در متر مربع) باعث افزایش نسبی تعداد گل و عملکرد کلاله در واحد سطح می شود(Gresta et al., 2009). گزارش دیگری نیز نشان می دهد که اگر چه در تراکم کاشت بالاتر (69 بوته در متر مربع)، عملکرد زعفران در واحد سطح افزایش می یابد، ولی عملکرد به ازای هر بوته در تراکم کاشت کمتر (51 بوته در متر مربع) بیشتر می باشد (Juana et al., 2009). در آزمایش دیگری کاشت تعداد 59 تا 62 بوته زعفران در متر مربع توصیه شده است (Tammaro, 1999). در سایر تحقیقات نیز تراکم 50 بوته در متر مربع با فواصل کاشت 10*20 و 10*30  مناسب گزارش شده است (Alavi et al., 1994; Ghalavand and Abdollahian,1994). این در حالی است که تراکم کاشت رایج در ایران به طور متوسط بین 150 تا 250 بنه در متر مربع ذکر شده است، که این موضوع به دلیل رواج کشت کپه ای می باشد (Kafi and Showket, 2006)، در حالی که در کشمیر هند تراکم کاشت به طور متوسط 40 تا 50  بنه در متر مربع گزارش شده است (Kafi and Showket, 2006) و شاید یک از دلایلی که عمر مزارع زعفران در ایران در مقایسه با هند کمتر و عملکرد به خصوص در سال ابتدای کاشت بیشتر است، همین تفاوت در تراکم کاشت باشد (Kafi and Showket, 2006). بهداد (Behdad, 2005) با بررسی اثر روش های کاشت و تراکم بوته بر عملکرد زعفران گزارش نمود که بیشترین عملکرد در تراکم 90 بنه در متر مربع با فواصل کاشت 10*20 سانتیمتر و به صورت دو پیازی به دست آمد. البته در خصوص تراکم کاشت مناسب، باید عمر مزرعه زعفران را نیز در نظر گرفت، چرا که در اولین سال گلدهی بیشترین عملکرد گل می تواند از بالاترین تراکم ها به دست آید (ژوان به نقل از ITAP, 1998)، چون در سال اول کاشت، تعداد بنه ها کم و مسئله رقابت بین بوته ها مطرح نیست. با توجه به آزمایشات قبلی و با در نظر گرفتن نتایج این آزمایش به نظر می رسد، تراکم کاشت بین 50 تا 70 بوته در متر مربع مطلوب باشد و می توان بیان کرد که در تراکم کاشت کمتر از این محدوده از امکانات موجود استفاده نشده و تراکم کاشت بالاتر نیز می تواند به علت بروز رقابت، بر عملکرد گیاه اثر منفی داشته باشد.
بنابراین به نظر می رسد که جهت بهبود عملکرد زعفران، به جای تمرکز بر افزایش تعداد بنه های کشت شده در واحد سطح، بهتر است روی بهبود صفات مربوط به تک بنه تمرکز گردد و روش های زراعی و اصلاحی تولید بنه های درشت تر و دارای ذخیره غذایی بیشتر، مورد توجه تحقیقات آتی قرار گیرد. نتایج سایر تحقیقات هم نشان می دهد که الگوی کاشت 10*20 سانتیمتر –معادل 50 بوته در متر مربع- بهترین شرایط را برای زعفران ایجاد می کند (Alavi et al., 1994; Ghalavand and Abdollahian,1994; Behdad, 2005).
نتایج مطالعات انجام گرفته روی این گیاه نشان می دهد که آبیاری تابستانه می تواند بر عملکرد زعفران اثرات مثبتی داشته باشد (Sadeghi et al, 2003; Juan et al, 2009). البته باید توجه نمود که زمان آبیاری بسته به مرحله نموی بنه ها می تواند اثرات متفاوتی را ایجاد نماید. گزارش شده است که انجام آبیاری در مرداد ماه عملکرد زعفران را افزایش می دهد، ولی آبیاری در تیر ماه باعث کاهش عملکرد تا سطحی کمتر از شاهد نیز (عدم آبیاری تابستانه) می شود (Sadeghi et al, 2003). تحقیق دیگری نشان داده است که انجام آبیاری در ماه های مرداد و شهریور از طریق کمک به سبز شدن بنه ها، باعث افزایش عملکرد می شود (Juan et al, 2009). بیان شده است که اثرات مثبت آبیاری بر عملکرد زعفران ناشی از تاثیر مثبت رطوبت بر رشد و نمو بنه های خواهری و توسعه ریشه می باشد و به نظر می رسد آبیاری ابتدای بهار برای گسترش بنه ها ضروری است (Benschop, 1993; Rees, 1988; Juan et al, 2009). با دقت در آزمایشات صورت گرفته به نظر می رسد بیشترین اثرات آبیاری بر عملکرد زعفران مربوط به ابتدای بهار (دوره رشد و گسترش بنه های خواهری)، تیر ماه (دوره خواب کامل بنه ها) و مرداد ماه و شهریور ماه (دوره گل انگیزی) باشد و انجام آبیاری در ماه های پاییز یعنی در مرحله ظهور گل تفاوت قابل توجهی ایجاد ننماید (Benschop, 1993; Rees, 1988; Sadeghi et al, 2003; Juan et al, 2009; ).

 

 

مواد موثره و فرآوری

 

خواص درمانی و کاربردها

 

و ادامه دارد ...

 

از دوست گرامی ام جناب آقای مهندس جبار فلاحی بابت ارسال مطالب صمیمانه تشکر و قدردانی می نمایم.

 

منابع:

1. Alavi, H., Mohajeri, M., Falaki, M.A., 1994. Evaluation of plant density on saffron yield. In: Proceedings of 2nd National Seminar on Saffron and Cultivation of Medicinal Plants .Gonabad. Iran. (In Persian).
2. Amirshekari. H., Sorooshzadeh. A., Modaress Sanavy, A., Jalali-Javaran, M., 2006. Study of effects of root temperature, corm size, and gibberellin on underground organs of saffron (Crocus sativus L.). Iran Bio. J. 19(1), 5-18. (In Persian).
3. Behdad, M. 2005. Effects of corm density and methods of planting on yield of saffron. The final report of the research project of Ministry of Agriculture, Research Institute on seeds and seedling. (In Persian).
4. Benschop, M., 1993. Crocus. In: A.de Hertogh, M. Le Nard (ed.), The Physiology of Flower Bulbs. 257-272. Elsevier, Amsterdam, the Netherlands.
5. Behdani, M.A., Nassiri, M., Koocheki, A., 2004. Modeling saffron flowering time across a temperature gradient. Acta Hort. 650, 215–218.
6. Cavusoglu, A., Erkel, E.I., 2009. Saffron (Crocus sativus L.) growing without removing of mother corms under greenhouse condition. Turkish J. of Field Crops. 1(2), 170-180.
7. De–Masstro, G., Ruta, C., 1993. Relationship between corm size and saffron (Crocus sativus L.) flowering. Acta Hort. 344, 512-517.
8. Ehsanzadoh, P., Yadollahi, A.A., Maibodi, A.N.M., 2004. Productivity, growth and quality attributes of 10 Iranian saffron accessions under climatic conditions of Chahar–Mahal Bakhtrazi, Central Iran. In: Proceeding of the 1st International Symposium on Saffron. Albacete. Spain. pp.183–188.
9. Juana, J.A.D., Córcolesb, H.L., Muñozb, R.M., Picornella, M.R., 2009. Yield and yield components of saffron under different cropping systems. Indus. Crops Pro. 30(2), 212-219.
10. Ghasemi Rooshnavand, R., Hashemiyeh, M., Afzalian, M., 2009. Planting, conservation and harvesting stages of saffron. Yazd. Agric. Organ, Iran. Issue 132. PP33. (In Persian).
11. Ghalavand, A., Abdollahian, M., 1994. Ecological adaptation and study of spacing and method of planting on yield of different landraces of Iranian saffron. In: Proceedings of 2nd Seminar on Saffron and Cultivation of Medicinal Plants. Gonabad. Iran. (In Persian).
12. Gresta, F., Lombardo, G.M., Siracusa, L., Ruberto, G., 2008a. Effect of mother corm dimension and sowing time on stigmas yield, daughter corms and qualitative aspects of saffron (Crocus sativus L.) in a Mediterranean environment. J. Sci. Food Agric. 88, 1144–1150.
13. Gresta, F., Lombardo, G.M., Siracusa, L., Ruberto, G., 2008b. Saffron, an alternative crop for sustainable agricultural systems, A review. Agron. Sustain. Dev. 28, 95–112.
14. Gresta, F., Avola, G., Lombardoa, G.M., Siracusa, L., Ruberto, G., 2009. Analysis of flowering, stigmas yield and qualitative traits of saffron (Crocus sativus L.) as affected by environmental conditions. Sci. Hort. 119(3), 320-324.
15. ITAP, 1998. Especial azafrán, Instituto Técnico Agronómico Provincial de Albacete, Albacete, Spain.
16. Kafi, M., Showket, T., 2006. A Comparative Study of Saffron Agronomy and Production Systems of Khorasan (Iran) and Kashmir (India). Proceeding of 2nd international symposium on Saffron Biology and Technology. Mashhad, Iran, 28-30 October. Pp.123-132.
17. Koocheki, A., Nassiri, M., Behdani, M.A., 2006. Agronomic attributes of saffron yield at agroecosystems scale in Iran. In: Proceedings of the 2nd International Symposium on Saffron Biology and Technology. Mashhad. Iran. pp.33-40.
18. Molina, R.V., Garcìa-Luis, A., Coll, V., Ferrer, C., Valero, M., 2004. Flower formation in the saffron Crocus (Crocus sativus L.), the role of temperature. Acta. Hort. 650, 39–47.
19. Molina, R.V., Valero, M., Navarro, Y., Garcίa-Luis, A., Guardiola, J.L., 2005. Low temperature storage of corms extends the flowering season of saffron (Crocus sativus L.), J. Hort. Sci. Biotechnol. 80, 319–326.
20. Mohammad-Abadi, A.A., Rezvani-Moghaddam, P., Sabouri, A., 2006. Effect of plant distance on flower yield and qualitative and qualitative characteristics of forage production of saffron (Crocus sativus) in Mashhad conditions. In: Proceeding of 2nd international symposium on Saffron Biology and Technology. Mashhad. Iran. pp.151-153.
21. Rezvani-Moghaddam, P., Mohammad-Abadi, A.A., Sabouri, A., 2006. Effect of different animal manure on flower yield and qualitative and qualitative characteristics of forage production of saffron in Mashhad conditions. In: Proceeding of 2nd international symposium on Saffron Biology and Technology. Mashhad. Iran. pp.159-162.
22. Rezvani-Moghaddam, P., Huda, A.K.S., Parvez, Q., Koocheki, A., 2007. Indigenous knowledge in agriculture with particular reference to medicinal crop production in Khorasan, Iran. Managing Knowledge, Technology and Development in the Era of Information Revolution. Edited by A. Ahmed. Pp105-115.
23. Rees, A.R., 1992. Ornamental Bulbs, Corms and Tubers, C.A.B. International, Wallingford, UK.
24. Sadeghi, B., Aghamiri, A., Negari, K., 2003. Effect of summer irrigation on saffron yield. In: Proceedings of the 3th National Symposium on Saffron. Mashhad. Iran. pp.171-172. (In Persian).
25. Statistical Yearbook of Agriculture in Khorasan Razavi Province (SYAKRP). 2010. Available at Web site: Http://www.koaj.ir/news/default.asp?nk=63&maincatid=1184. (In Persian).
26. Statistical Report of Agriculture in South Khorasan Province (SRASKP). 2010. Available at Web site: Http://www.kj-agrijahad.ir. (In Persian).
27. Tammaro, F., 1999. Saffron (Crocus sativus L.) in Italy. In: M. Negbi, Editor, Saffron: Crocus sativus L., Harwood Academic Publishers, Australia. pp. 53–61.

 

عناب Zizyphus jujuba

درخت دارویی عناب


Zizyphus jujuba

Syn: Zizyphus vulgaris

Jujub tree,
Chinese date

Rhamnaceae

معرفی و گیاهشناسی
عناب درختي خزان كننده به ارتفاع 6 تا 8 و گاهي تا 12 متر مي باشد. پوست تنه آن ناصاف، چوب آن محكم و به رنگ قهو ه اي است. شاخه هاي جوان آن در ابتدا سبز تيره و سپس قرمز تيره مي شوند. در عناب دو نوع شاخه وجود دارد: تعداد زيادي از شاخه ها خزان كننده اند و در فصل زمستان از درخت جدا شده و به زمين مي ريزند، گل و ميوه ها بر روي اين شاخه ها تشكيل مي شوند. برخي ديگر از شاخه ها دايمي بوده و باعث رشد سالانه درخت مي شوند که اين شاخه ها قطورند و خود داراي تعدادي شاخه خزان كننده هستند. در هر شاخه خزان كننده، 5 الي 12 خوشه گل جانبي و در هر خوشه 7 الي 14 گل زرد رنگ به قطر 3 الي 6 ميليمتر وجود دارد. گل عناب دو جنسي بوده و بوسيله حشرات گرده افشاني مي شوند. ميوه عناب شفت، كشيده يا مدور و در مراحل اوليه سبز رنگ است كه با رشد ميوه به تدریج زرد شده و در زمان رسيدگي به رنگ قرمز تيره (عنابي) در مي آيد. هسته آن سخت و استخواني است. ميوه هاي خشك عناب شبيه خرما مي باشد به همين دليل به آن خرماي چيني نيز مي گويند.











.
نیازهای اکولوژیکی و پراکنش جغرافیایی
عناب داراي مقاومت بالا به شوري و خشکی است و دماهای بسیار پایین (تا 20- ) را تحمل می کند. اين گياه مقاوم به کم آبي بوده و در برخی از مناطق به صورت ديم مي رويد. در بهار ديرتر از ساير درختان رشد رويشي خود را شروع کرده و در پائيز نيز قبل از همه درختان خزان مي کند، لذا از سرماي ديررس بهاره و زودرس پائيزه در امان می باشد. درخت عناب از نظر نیاز به نور، از درختان بسیار نورپسند به شمار می آید و بنابراین تراکم آن را به گونه ای درنظر می گیرند که درخت بیشترین مقدار نور را جذب کند. مناسب ترین خاک برای پرورش عناب، خاک های شنی لومی و عمیق است.
درخت عناب بومي آسياي جنوب شرقي، آسياي ميانه و قفقاز است كه از چند هزار سال قبل در كشورهايي مانند چين، هندوستان، افغانستان، پاكستان و ايران كشت مي شد و سپس به كشورهاي اطراف درياي مديترانه از جمله سوريه، ايتاليا، فرانسه، اسپانيا و بعد به كشورهاي شمال آفريقا منتقل شده است. عناب از گياهان بومي فلات ايران است و به طور عمده در استان هاي خراسان، گلستان، مازندران، فارس، اصفهان، مركزي، يزد، كرمان، لرستان، همدان، تهران، قزوين و قم مشاهده می شود.


کاشت، داشت و برداشت
تکثیر درخت عناب معمولا بوسیله پاجوش صورت می گیرد. پاجوش ها را در پاییز از درختان 2 ساله یا بیشتر جدا کرده و به محل مورد نظر منتقل می کنند. آفت ها و بیماری های عناب کمتر مورد توجه قرار گرفته است و در منابع فقط به مگس عناب اشاره شده است. این حشره میوه ها را قبل از رسیدن سوراخ کرده درون آنها تخم ریزی می کند و لاروها پس از بیرون آمدن از تخم از گوشت میوه تغذیه می کنند. گلدهي و ميوه دهي عناب در چند مرحله متوالي صورت مي گيرد. گل هايي كه در اواخر فصل رشد تشكيل مي شوند، زمان لازم را براي رسيدن ميوه ندارند. درختان عناب در 15 الی 20 سالگی به حداکثر تولید می رسند. عمر اقتصادی درختان عناب 50 سال است. هر درخت عناب به طور متوسط سالانه قادر به تولید 20 تا 40 کیلوگرم عناب تازه است. به دلیل مقاومت زیاد عناب به شرایط نامساعد محیطی و خشکسالی، در سال های اخیر کشت و پرورش آن مورد توجه زیاد باغداران قرار گرفته و تقاضا برای توسعه این محصول افزایش یافته است. هم اکنون حدود 1200 هکتار از زمین های کشاورزی کشور که اغلب در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری واقع شده اند، به کشت عناب اختصاص دارد که حدود 98 درصد آن در استان خراسان جنوبی واقع است و سالانه بیش از 1700 تن میوه عناب از این مزارع برداشت می شود. متوسط تولید عناب 2 تن در هکتار است.



.
مواد موثره و فرآوری
بافت میوه عناب از لحاظ ویتامین ها بخصوص ویتامین ث بسیار غنی است. واریته های عناب معمولا 20 تا 30 درصد مواد قندی و 8/0 تا 2 درصد پروتئین می باشند. قندهای آزاد در عناب خشک شده شامل  50 درصد ساکارز و مقادیری گلوکز و فروکتوز است. میوه عناب همچنین دارای مقدار زیادی موسیلاژ، اسید مالیک و اسید سیتریک است. در برگ عناب ماده ای به نام "زی زی فین" وجود دارد. از دیگر مواد تشکیل دهنده عناب می توان به ساپونین ها، فلاونوئیدها، ویتامین های ب و آ ، کلسیم، فسفر و آهن اشاره نمود. در عصاره چوب عناب، یک ماده قابل تبلور به نام اسید "زی زی فیك" و تاننی به نام "اسید زی زی فوماتیك" و نوعی ماده قندی وجود دارد. هسته عناب دارای روغنی شامل اولئیک اسید، لینولئیک اسید، پالمتیک اسید و فیتوسترول می باشد.



خواص درمانی و کاربردها
میوه عناب دارای اثرات درمانی همچون تصفيه كننده خون، آرام كننده اعصاب، مقوي عمومي، مقوي معده، آرامبخش، ملين، ضدسرفه و مدر است. بي خوابي را از بين برده و عرق شبانه را قطع مي كند و براي بهبود ضعف عمومي بسيار نافع است. در برخی از مناطق از بافت ميوه عناب بدلیل دارا بودن مقادیر بالایی از ويتامين ها بخصوص ویتامین ث، در تهيه انواع نوشابه استفاده مي نمايند.












.
اين گياه علاوه بر استفاده های دارويي، بدلیل داشتن برگ های شفاف و میوه های زیبای عنابی رنگ داراي جنبه ی زينتي نيز بوده و در جلوگيري از فرسايش خاك و بيابان زدايي نيز كاربرد وسيعي دارد. از چوب آن نيز به دليل دارا بودن استحكام و زيبايي در منبت کاری، خراطی و ساخت وسایل تزیینی استفاده مي شود.




و ادامه دارد ...





از دوست گرامی ام جناب آقای مهندس رضا شاه حسینی بابت ارسال این مطلب صمیمانه تشکر و قدردانی می نمایم. در صورت نیاز به هرگونه راهنمایی می توانید از طریق پست الکترونیک reza.shahhoseini@gmail.com با ایشان ارتباط برقرار نمایید.

منبع: شاه حسینی، رضا. 1389. بررسی تنوع ژنتیکی گیاه دارویی عناب با استفاده از نشانگرهای مورفولوژیکی، فیتوشیمیایی و مولکولی. پایان نامه مقطع کارشناسی ارشد علوم باغبانی گرایش گیاهان دارویی، ادویه ای و نوشابه ای. دانشگاه تربیت مدرس تهران. استاد راهنما: دکتر علیرضا بابایی - استاد مشاور: مرحوم دکتر رضا امیدبیگی.

گل مغربی Oenothera biennis



گیاه دارویی گل مغربی

Oenothera biennis

.
Evening primrose
 .
Onagraceae


معرفی و گیاهشناسی

گل مغربی گیاهی است دو ساله که ارتفاع آن بین 50 تا 150 سانتیمتر می باشد. برگ های این گیاه ساده و به فرم طوقه ای با کناره های موجدار هستند که در سال دوم ساقه گل دهنده ای پوشیده از تار و کرک از میان آنها نمایان می شود. گل های این گیاه منظم، دو جنسی، به رنگ زرد روشن و دارای 4 گلبرگ بزرگ و 8 پرچم و کاسبرگ های زود افت می باشند و به صورت گل آذین خوشه ای در طول انشعابات اصلی و فرعی ساقه قرار دارند. میوه ی آن به صورت کپسول بوده و حاوی دانه هایی به رنگ قهوه ای روشن تا تیره است. وزن هزار دانه در این  گیاه در حدود 0/4 تا 0/8 گرم می باشد. ریشه های آن نسبتاً ضخیم و گوشتی بوده و به رنگ قرمز می باشند (2 و 4). گل های این گیاه معمولاً پس از غروب آفتاب شکوفا شده و دارای عطر دل انگیزی هستند و این موضوع سبب شده است که این گیاه به نام گل مغربی خوانده شود (5).
تولید بذر آن در کشورهای غربی شروع شد اما تولید این بذر به منظور صادرات در سال 1980 در چین آغاز گردید. در حال حاضر کشور چین به عنوان بزرگترین تولید کننده در جهان بیش از 90 درصد تولید بذر گل مغربی را به خود اختصاص داده است
(6).
هر چند گل مغربی پتانسیل خوبی را به عنوان یک محصول تجاری کشاورزی برای تولید گاما لینولنیک اسید (GLA) دارد اما برخی مشکلات از قبیل گلدهی غیر یکنواخت، ریزش بالای بذرها در طی رسیدن و دوره رشد طولانی (دو ساله بودن) می توانند موانع مهمی بر سر راه تولید این محصول با ارزش باشد
(6).
.













نیازهای اکولوژیکی و پراکنش جغرافیایی
گل مغربی بومی مناطق شرقی و مرکزی آمریکای شمالی می باشد. گیاهی است مقاوم به خشکی که در مرحله ی تشکیل برگ های طوقه ای به سرما بسیار مقاوم می باشد. سرد شدن هوا در هنگام تشکیل بذور اثر بسیار منفی بر میزان و اجزای روغن این گیاه دارد و مشخص شده است این گیاه به حالت غرقابی حساس می باشد (1).
.

کاشت، داشت و برداشت
تکثیر این گیاه معمولا از طریق بذر و به دو صورت کشت مستقیم و کشت غیرمستقیم (نشاکاری) است. کشت غیرمستقیم (نشاکاری) بیشتر توصیه شده است زیرا جوانه زنی بذرها محدود و نامنظم می باشد. در منابع مختلف فاصله کاشت بین ردیف ها 50 تا 70 سانتی متر و بین بوته ها 15 تا 30 سانتی متر توصیه شده است (1).
لوتی و همکاران (1984) نشان دادند که میزان گاما لینولنیک اسید در عملکرد حاصل از کشت بهاره نسبت به کشت پاییزه در ایتالیا کمتر است. لوی و همكاران (2001) نشان دادند که رژیم های دمایی بالا میزان گاما لینولنیک اسید را کاهش می دهد. لوی و همکاران (2002) نشان دادند که ارقام زود رس گل مغربی می توانند با موفقیت در مناطق گرم کشت شده و میزان گاما لینولنیک اسید بیشتری تولید کنند. افزایش کود نیتروژن سنتز پروتئین ها را بر علیه سنتز اسیدهای چرب تشدید می کند و لذا میزان روغن در بذر کاهش می یابد
(8).
این گیاه از خرداد تا شهریور به گل رفته و از مرداد تا مهر بذرهای آن می رسند (2). اطلاعات کمی درباره مدیریت برداشت بهینه گل مغربی وجود دارد. برداشت زود هنگام می تواند کیفیت بذر را کاهش دهد و برداشت دیر هنگام می تواند کمیت بذر را کاهش دهد. خشکاندن گیاهان با علف کش ها روشی است که برای محصولاتی که دارای رسیدن غیر یکنواخت بذرها و تراکم بالای علفهای هرز هستند، استفاده می شود. این روش تلفات بذر را محدود کرده و کیفیت بذرها را بهبود می بخشد البته استفاده از این روش باید با احتیاطات لازم جهت عدم نفوذ سموم به بذور گیاه صورت بگیرد.
دنگ و همکاران (2001) گزارش کردند که عملکرد بذر گل مغربی در چین در دامنه بین 1125 و 1530 کیلوگرم در هکتار قرار دارد.
.










مواد موثره و فرآوری
بذور كاملاً رسيده و خشك شده بخش دارويي اين گياه را تشكيل مي دهند که بدون بو و با طعم نسبتاً روغني و تلخ هستند. بذرهای این گیاه دارای 20 تا 30 درصد روغن هستند که یک منبع تجاری مهم جهت گاما لینولنیک اسید (GLA) می باشند. مهمترین اجزای روغن این گیاه عبارتند از
لینولنیک اسید (70 درصد)، گاما لینولنیک اسید (7 تا 10 درصد)، اولئیک اسید و پالمتیک اسید. گاما لینولنیک اسید یک اسید چرب غیر اشباع ضروری است که به عنوان یک مکمل غذایی و دارویی مطرح بوده و در ساختار غشاهای سلولی، تراوایی پوست و جابجایی کلسترول نقش دارد (8).
برخی از محققین عنوان کرده اند که با وجود حضور سطوح بالای گاما لینولنیک اسید در بذر گیاهانی مانند گل گاو زبان، به نظر می رسد روغن بذور گل مغربی فعالترین فرم بیولوژیکی گاما لینولنیک اسید را دارا است
(6).
.

خواص درمانی و کاربردها
روغن اين گياه داراي اثرات ضدالتهابي، ترمیم کننده سریع زخم ها، مهار تجمع پلاكت ها، درمان بيماري هاي پوستي مانند اگزماي حساسيتي و درمان عفونت هاي ويروسي است. همچنین در رفع مسمومیت ها به خصوص مسمومیت ناشی از مصرف مشروبات الکلی، در درمان تصلب شرائين و درمان بیمارهای ناشی از كم كاري سلولهای كبدي کاربرد دارد. بدن افراد مبتلا به دیابت و افراد مسن کمتر قادر به تبدیل لینولنیک اسید به گاما لینولنیک اسید می باشد لذا مصرف روغن بذور گل مغربی تحت نظارت پزشک برای این افراد توصیه شده است.
برخی از این گونه ها این گیاه بدلیل دارا بودن گل هایی درشت جهت زیبا سازی محیط استفاده می شوند (6).












و ادامه دارد ...




از سرکار خانم مهندس نعمتی دانشجوی کارشناسی ارشد علوم باغبانی گرایش گیاهان دارویی دانشگاه فردوسی مشهد بابت ارسال این مطالب صمیمانه تشکر و قدردانی می نمایم.
محمدتقی عبادی

منابع مورد استفاده:
1- امیدبیگی، رضا. 1389. تولید و فرآوری گیاهان دارویی. جلد چهارم. انتشارات به نشر. صفحات 351-36.
2- بتولی، ح. 1385. اولین همایش منطقه ای گیاهان دارویی، ادویه ای و معطر (کشت و پرورش گیاه دارویی گل مغربی در منطقه کاشان).
3- رجالی، فرهاد.، درزی، م.ت. وا،  قلاوند. 1388. تأثیر مصرف کودهای بیولوژیک بر روی جذب عناصرN ،P ، K و عملکرد دانه در گیاه دارویی رازیانه. فصلنامه علمی-پژوهشی تحقیقات گیاهان دارویی و معطر ایران. 19-1 : (1)25.
4- کیانی، ک. 1386. اطلس مصور گیاهان دارویی (شناسایی، محل رویش، زمان برداشت و خواص بیش از 300 نوع گیاه دارویی). انتشارات زرقلم.
5 Duke, J.A. 2002. Handbook plant of medicinal herbs. CRC Press.
6- Ghasemnezhad, A. 2007. Investigations on the effects of harvest methods and storage conditions on yield, quality and germination of evening primrose (Oenothera biennis L.) seeds.
7- Gonzalezpaleo, L., Rondanini, d., Vilea, A. 2008. Biomass allocation patterns and reproductive output of four Oenothera L. accessions native to Argentina. Industrial crops and products, 27: 249-256.
8- Ozguven, M., Secroglu, N. 2006.   Effects of Different Nitrogen Doses and Row Spacing Applications on Yield and Quality of Oenothera biennis L. Grown in Irrigated Lowland and Unirrigated Dryland Conditions. Turk J Agric, 30: 125-135.
9- Honermeier, B., Ghasemnezhad, A. Seed yield, oil content and fatty acid composition of Oenothera biennis L. affected by harvest date and harvest method. Industrial crops and products, 25: 274-281.
10- Fieldsend, A.F., Morison, J.I.L. 2000. Climatic conditions during seed growth significantly influence oil content and quality in winter and spring evening primrose crops (Oenothera spp.). Industrial crops and products,12: 137-147.
11- Honermeier,B., Ghasemnezhad, A. 2008. Yield, oil constituents, and protein content of evening primrose (Oenothera biennis L.) seeds depending on harvest time, harvest method and nitrogen application. Industrial crops and products, 28: 17-23.







.

کرچک Ricinus communis


گیاه دارویی کرچک

...
Ricinus communis

.
Castor oil plant
.
Euphorbiaceae

مقدمه و گیاهشناسی
کرچک یکی از گیاهان دارویی است که سابقه ی استفاده از آن توسط انسان به 4000 سال قبل از میلاد حضرت مسیح (ع) بر میگردد. كلمه Ricinus بر گرفته از يك اصطلاح لاتين به معناي "كنه سگي" مي باشد. علت اين نامگذاري شباهتي بود كه لينائوس ميان دانه اين گياه و كنه هايي كه معمولاً در سگها ديده مي شود، مشاهده كرد. يهوديان گياه كرچك و دانه آن را به نام كيكايون مي شناسند. اين نام نشان دهنده آن است كه اين گياه احتمالاً گياهي است كه خداوند آن را روياند تا بر سر حضرت يونس (ع) كه در خارج شهر نينوا نشسته بود سايه افكنده شود.
كرچك گیاهی است یک یا چندساله (در مناطق سردسیر بصورت یکساله است) که متعلق به خانواده فرفيون مي باشد. برگ ها در كرچك بسيار بزرگ بوده و معمولاً به رنگهاي سبز و ارغواني هستند و از 5 تا 11 لوب تشكيل شده اند. ساقه در كرچك، گرد، بدون كرك و معمولاً سبز مايل به زرد مي باشد و از يك لايه مومي مايل به خاكستري پوشيده شده است كه در مزرعه به ساقه ها رنگي مايل به آبي مي بخشد. ریشه ی این گیاه طویل و كاملاً توسعه يافته است. گل آذين به صورت يك خوشه هرمي شكل است که در انتهاي شاخه هاي اصلي و جانبي بوجود مي آيد. كرچك ها گياهاني يك پايه بوده و روي گل آذين خوشه، گلهاي نر در قسمت پايين و گلهاي ماده در قسمت بالاتر قرار مي گيرند كه نسبت بين گلهاي نر و ماده با توجه به رقم و آب و هوا متفاوت مي باشد. ميوه كرچك به صورت كپسول كروي و خاردار مي باشد كه در هنگاه رسيدن سخت و شكننده مي شود. هر كپسول محتوي سه دانه مي باشد. دانه ها به شكل بيضوي پهن و داراي پوسته براقي مي باشند كه درون آنها يك مغز سفيد بسيار روغني قرار دارد. رنگ بذرها در انواع مختلف متفاوت بوده و به رنگهاي سفيد، قهوه اي، نخودي، سياه و قرمز مشاهده مي شوند. اين رنگ ها به صورت خال هايي بر روي پوست بذر به چشم مي خورند كه بسيار زیبا هستند.

نیازهای اکولوژیکی و پراکنش جغرافیایی
بررسي ها نشان مي دهد كه كرچك بومي آفريقاي شمالي و به احتمال زياد كشور اتيوپي مي باشد. يخبندان عاملي است كه دوره رشد و نمو آن را محدود مي كند. كرچك يك گياه روز بلند است اما با روزهاي نسبتاً كوتاه كه طي آن ميزان كاهش عملكرد كمتر است نيز سازگار است. كرچك تقريباً در همه نوع خاك به جز خاک های سنگين رسي رشد كرده و محصول مي دهد. خاكهاي بسيار حاصلخيز، سبب رشد بيش از حد شده و زمان لازم براي رشد و دوره گلدهي را بسيار طولاني مي كند.
این گیاه بطور خودرو در بخش های مرکزی و جنوبی کشورمان دیده می شود. کشورهای هند و برزیل دارای جمعیت های فراوانی از این گیاه هستند.

کاشت، داشت و برداشت
تکثیر این گیاه بوسیله ی بذر صورت می گیرد. در پاييز خاك به عمق 25 تا 30 سانتيمتر شخم زده شده و كودهاي دامي و شيميايي مورد نياز به خاك اضافه مي شود. پس از ديسك زدن زمين، بذور كرچك از اواسط اسفند تا اواخر فروردين كه خطر سرما از بين رفته است در زمين اصلي كاشته مي شود. براي كاشت كرچك فاصله بين رديفها  90 الي 120 سانتيمتر و فاصله بوته ها روي رديف 40 سانتيمتر در نظر گرفته مي شود. در كرچك هاي يكساله و پاكوتاه فاصله رديفها 60 سانتيمتر در نظر گرفته مي شود. عمق كاشت با توجه به خاك محل كاشت 5/2 تا 5 سانتيمتر در نظر گرفته مي شود. ميزان بذر مصرفي براي هر هكتار 15 الي 30 كيلوگرم مي باشد.

مقدار نياز آبي در كرچك به رقم، مرحله رشدي، زمان آبياري و شرايط اقليمي بستگي دارد. كرچك پابلند در برابر خشكي مقاوم است و با بارندگي بسيار كم، بذر توليد مي كند اما هيبريدهاي پاكوتاه يا يكساله براي توليد حداكثر محصول نياز به رطوبت كافي دارند.

سخت ترين مرحله زراعت كرچك، برداشت و پوست كردن آن است. اما امروزه توسعه ماشينهاي مناسب و پرورش يا گزينش ارقام سازگار با كشتهاي وسيع، بيشتر مشكلات را حل كرده است. برداشت بذرها در زمانی است که میوه ها کاملا خشک شده اند. برداشت دیرهنگام به دلیل ریزش بذور در اثر باز شدن میوه ها سبب ضرر اقتصادی خواهد شد. عمکرد بذر یک تا دو تن در هکتار می باشد.

 کرچک Ricinus communis

 کرچک Ricinus communis


مواد موثره و فرآوری
مهمترين ماده تشكيل دهنده بذر، روغن است كه در واريته هاي تجارتي معمولاً بين 40 تا 60 درصد مي باشد. مهمترين اسيد چرب روغن كرچك، اسيد ريسينوليك است كه يك اسيد چرب هيدروكسي غير اشباع مي باشد. ساير اسيدهاي چرب موجود در روغن كرچك شامل لينولنيک اسيد، لينولئيک اسيد، اولئيک اسيد، استئاريک اسيد، دي هيدروکسي استئاريک اسيد، اسيد پالمتيک و ايکوزانوئيک اسيد مي باشد.

 کرچک Ricinus communis

پس از آنکه روغن از دانه هاي کرچک استخراج شد به باقيمانده آن پوماسه کرچک گفته مي شود که حاوي 36% پروتئين است که ساليانه حدود 150000 تن پروتئين از اين طريق به دست مي آيد. از آن جايي که ميزان روغن دانه هاي کرچک بالا است پس معمول ترين روش براي استخراج روغن آن پرس سرد می باشد.

خواص درمانی و کاربردها

روغن کرچک حاصل از آن به عنوان با ارزش ترين مواد مسهل و ملين و ضد گرگرفتگي در پزشکي مورد استفاده قرار مي گيرد که براي کودکان و سالخوردگان مفيد مي باشد. روغن کرچک در صنايع داروسازي، آرايشي، بهداشتي و سوخت هاي بيوديزل در بيشتر كشورهاي توسعه يافته مورد استفاده قرار مي گيرد. همچنين گزارش شده است که روغن کرچک به عنوان عامل استفراغ و حالت تهوع در افرادي که دچار مسموميت هاي شيميايي شده اند استفاده مي شود.

و ادامه دارد ...


تصاویر این گیاه

مقالات علمی انگلیسی در مورد این گیاه


از دوست گرامی ام جناب آقای مهندس ابوالفضل علیرضالو بابت ارسال این مطلب صمیمانه تشکر و قدردانی می نمایم. در صورت نیاز به هرگونه راهنمایی می توانید ازطریق پست الکترونیک a.alirezalu@gmail.com  با ایشان ارتباط برقرار نمایید.

منبع: علیرضالو، ابوالفضل. 1388. اثر اقلیم بر خصوصیات مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و فیتوشیمیایی گیاه دارویی کرچک. پایان نامه مقطع کارشناسی ارشد علوم باغبانی گرایش گیاهان دارویی، ادویه ای و نوشابه ای. دانشگاه تربیت مدرس تهران. استاد راهنما: مرحوم دکتر رضا امیدبیگی - استاد مشاور: دکتر قاسم کریم زاده.


محمدتقی عبادی

 

 

دکتر رضا امیدبیگی Dr Reza Omidbaigi



شادروان دکتر رضا امیدبیگی
.
Dr. Reza Omidbaigi

 
مـال انـدوزان با آن كه زنـده ‏اند، مـرده ‏اند و اهل علم تا دنيا هست زنده ‏اند. پيكرهاي شان از ميان می‏ رود اما يادشان در دلهاست. حضرت علی (ع)


                      از شنبـه ی خــرداد دلـــــم می گیــرد
                                              از آنچه که رخ داد دلم می گیرد
                      بعد از تو خدا خودش گواه است که من
                                              از واژه ی استــاد دلم می گیرد



.

بزرگ بود
و از اهالی امروز بود
و با تمام افق های باز نسبت داشت
و لحن آب و زمین را چه خوب می فهمید
... (سهراب سپهری)

حدود یکسالی هست که فرصت بروز کردن وبلاگم را نداشتم ولی از دست دادن استاد بزرگوارم دکتر رضا امیدبیگی وادارم کرد حقی که بر گردن بنده هست را بجا بیاورم  و برخلاف همیشه که در مورد یک گیاه دارویی می نوشتم، این بار در مورد استادی که من را در این راه هدایت کرده هست مطالبی را بنویسم. دکتر رضا امیدبیگی استاد برجسته و پیشکسوت رشته گیاهان دارویی و پدر صنعت نوین تولید و فرآوری گیاهان دارویی ایران را در شامگاه روز شنبه 29 خرداد ماه 1389 از دست دادیم. مردی که یک عمر تلاش کرد و خدمات ارزنده ای به صنعت داروسازی کشور ارائه نمود. زبان قاصر از بیان افتادگی و تواضع این مرد بزرگ است و یاد و خاطرش تا ابد در دل دانشجویان و پژوهشگران این رشته باقی خواهد ماند. ایشان پس از جلسه مصاحبه آزمون دکتری در حال برگشت به منزل بودند که در اثر ایست قلبی به رحمت ایزدی پیوستند.



.
دکتر رضا اميدبيگي در 20 مهرماه سال 1336 در تهران چشم به دنيا گشود. وي تحصيلات ابتدايي و متوسطه را در رشته علوم طبيعي در تهران به پايان رساند و تحصيلات دانشگاهي را در رشته زيست‌شناسي گرايش علوم گياهي در دانشگاه تهران به پايان برد و در اين دانشكده در رشته مذكور شاگرد ممتاز شناخته شد، به همين دليل به اخذ بورس تحصيلي نائل گرديد. براي ادامه تحصيل به كشور مجارستان عزيمت كرد و كارشناسي ارشد رشته توليد گياهان دارويي را از دانشگاه علوم باغباني بوداپست دريافت كرد. ايشان دكتري رشته توليد گياهان دارويي را از آكادمي علوم مجارستان و فوق دكتري در رشته علوم و توليد گياهان دارويي از دانشگاه باري ايتاليا اخذ كرده است. از خاطرات ایشان مي توان به گذراندن يك دوره آموزشي و پژوهشي در يكي از مراكز تحقيقاتي در بوداپست اشاره كرد كه بعلت خارجي بودن ايشان از انجام آن ممانعت مي كردند تا اينكه دكتر اميدبيگي پس از دو سال تلاش توانست اين دوره را با موفقيت سپري كند. دکتر رضا اميدبيگي پس از بازگشت به ايران در سال 1372 در دانشگاه تربيت مدرس در دانشكده كشاورزي گروه علوم باغباني به كار مشغول شدند و پس از 9 سال به درجه استادي نائل آمدند.



دكتر سيد محمد فخر طباطبائي (استاد دانشگاه تهران)، پرفسور هرنوک و پروفسور برنات (رئيس دپارتمان توليد گياهان دارويي بوداپست) از استادان مرحوم دکتر اميدبيگي بشمار مي‌آيند. از مهمترين وقايع دوران ميانسالي ایشان به توليد انبوه رسيدن چند گياه دارويي غير بومي ايران بود كه بذر آن را براي اولين بار به ايران آورده بود. فراوري مواد موثره اين گياهان سبب اشتغال‌زايي و كارآفريني صدها خانواده محروم در نقاط مختلف بويژه در استان كهگليويه و بويراحمد شده است. همچنین تاسیس شرکت دارویی زردبند از نتایج تلاش های شبانه روزی ایشان می باشد.












سایر سمت هایی كه مورد تصدي ايشان بوده عبارتند از: معاون پژوهشي دانشكده به مدت 4 سال - مدیر گروه علوم باغباني - مشاور گياهان دارويي در وزارت كشاورزي به مدت 5 سال - عضو كميسيون ارزشيابي مدارك تحصيلي خارجي - عضو گروه واژه گزيني تخصصي علوم كشاورزي شاخه باغباني فرهنگستان زبان و ادبيات فارسي - عضويت هيئت تحريريه تعدادي از مجلات داخلي و خارجي.
جوائز و نشانها: استاد نمونه و تلاشگر دانشگاه در سال 1378 - عضو برجسته علمي دانشگاه در سال 1378 - پژوهشگر برتر دانشگاه در سال 1379 - برنده جايزه علمي در بيستمين كنگره بين المللي گياهان معطر و عصاره ها در وين كشور فرانسه در سال 2001 - پژوهشگر برتر دانشگاه تربیت مدرس از سال 1380 تا 1384. ایشان در سال 1388 در جشنواره بین المللی خوارزمی رتبه سوم را در قسمت توسعه ای کسب نمود.



 
در كارنامه كاري اين محقق برجسته، نگارش بيش از ‪ ۲۰۰‬عنوان مقاله علمي در مجلات معتبر داخلی و خارجی و همچنين تاليف ‪ ۲۰‬ جلد كتاب تخصصي مرتبط با گياهان دارويي به چشم مي‌خورد.








در ادامه تصاویر مراسم تشییع این استاد فرزانه را مشاهده بکنید. بنده هم توانستم رسم شاگردی را بجا بیاورم و در این مراسم حضور داشتم.













.
این استاد فرزانه اکنون در قطعه شماره 255 بهشت زهرا که به قطعه نام آوران و افتخار آفرینان مشهور می باشد، آرمیده است.
روحش شاد و یادش گرامی باد ...

کلیپ زیبایی در روز استاد (12 اردیبهشت 1390) توسط آقای مهندس ابولفضل علیرضالو جهت اکران در مراسمی در دانشکده کشاورزی تربیت مدرس ساخته شده بود که لینک دانلود آن را در پایین می آورم.





محمدتقی عبادی


یکی از دانشجویان مرحوم دکتر امیدبیگی متنی ادبی را در روز خاکسپاری ایشان قرائت نمودند که در زیر این متن زیبا و به یادماندنی را می آورم:

.
عمر بسیار بباید پدر پیر فلک را                      تا دگر مادر گیتی چو تو فرزند بزاید
.
یک هفته؟ دو هفته؟ یک قرن؟ گیرم هزار سال! اما نه، گمان نمی کنم تو تکرار شدنی باشی.
بگذار تا با تو درد دل کنیم. از چه بگویم؟
از ایمانت؟ از علمت و یا از عملت؟ که ایمانت علمت را بارور نمود و علمت ایمانت را و کلامت دستان بسیاری را و عملت که در هزار توی گمراهی خورشید پیش رویمان شد. و ما چه حریصانه از شاخه هایت دانه بر چیدیم، که را گمان خشکی تنومندترین درخت این باغ بود؟ و امروز دلمان را به این خوش می کنیم که چند وقتی کبوتر حرمت بوده ایم.
دستان باورت، این ضمانت رویش بهشت ابراهیمی از جهنم نمرود، از خاک سر بر آورد و به آن تقدس داد و انا لله و انا الیه راجعون.
تو مبادا در خاطراتمان، تو در باور عمیقمان به آفتاب، به آب، به کاشی های فیروزه ای و سجاده های ترمه زنده ای.
چگونه میتوان تو را در برگی از تقویم محصور کرد؟ تو را با آن کیف قهوه ای وقتی با عجله گام بر میداری و ما به احترامت ایستاده ایم
سلام بر تو ای بزرگمرد
سلام بر روزی که متولد شدی
به لحظه لحظه زیستنت
 و به
پرگشودنت
سلام آقای دکتر!

بن بست ها که بعد تو تکثیر میشوند
دیوار های منتهی اما به در نبود
دیشب کسی به خواب من آمد سرک کشید
اما دریغ سایه سبز پدر نبود

اکنون ما رهروان تو
بر خود میبالیم همچنانکه  از روح خود بر تو دمیده است
تو از روح خود بر ما دمیده ای
روحت شاد
راهت پر رهرو







 

امیدبیگی دکتر امیدبیگی

امید بیگی دکتر امیدبیگی